Ita prorsus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Bork De hominibus dici non necesse est. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quare attende, quaeso. Duo Reges: constructio interrete. Ea possunt paria non esse. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Sed potestne rerum maior esse dissensio?
Prioris generis est docilitas, memoria;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Equidem e Cn.: Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Quid de Pythagora?: Ita prorsus, inquam;
Bork: Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Bork: Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Pollicetur certe.: Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Idemne, quod iucunde?: Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse,
dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges
permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc
nostram comprehensionem summi boni.

Primum quid tu dicis breve? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?