Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Que Manilium, ab iisque M. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Duo Reges: constructio interrete. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quod totum contra est. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata, praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera, status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores civitatum perscripsimus.

Ad eos igitur converte te, quaeso. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.
Ut id aliis narrare gestiant?

Nihil illinc huc pervenit.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam
sempiternam?

Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur
sine explicatione naturae intellegi potest.

Haeret in salebra.: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Si longus, levis;: Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Bork: Atque hoc dabitis, ut opinor, si modo sit aliquid esse beatum, id oportere totum poni in potestate sapientis.
Quid ergo?: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Bork: Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Bork: Sed quod proximum fuit non vidit.